เห็นแล้วหัวใจจะวาย คุณตาวัย 82 ปี ชาวค่ายบางระจัน จ.สิงห์บุรี ยังทำอาชีพโลดโผนเป็น “นักปาดตาล” ขึ้นปีนต้นตาลสูงเสียดฟ้า เพื่อปาดยอดตาล เก็บน้ำตาลสดได้คล่องแคล่ว บอกจะขึ้นจนกว่าปีนไม่ไหว
ถ้าหากผ่านมาทางอำเภอค่ายบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรี จะมองเห็นต้นตาลปลูกเป็นแนวยาวหลายจุด และมีร้านขายน้ำตาลสด ลอนตาล เป็นเพิงอยู่ริมทางเป็นระยะๆ
เมื่อวันที่ 16 มิ.ย.64 ผู้สื่อข่าวทราบว่า มีคุณตาที่อายุมากแล้วแต่ยังยึดอาชีพปีนต้นตาลมานาน แถมยังปีนได้อย่างคล่องแคล่ว จึงเดินทางมาที่บ้านเลขที่ 81/1 หมู่ที่ 5 ต.บางระจัน อ.ค่ายบางระจัน จ.สิงห์บุรี มาพบกับ คุณตา แนว โคกอ่อน ซึ่งปัจจุบันอายุ 82 ปี โดยสภาพร่างกายของคุณตาที่อยู่ในวัยชรา มีลักษณะหลังค่อม เดินไม่ค่อยไหว ต้องใช้รถจักรยานเป็นตัวช่วยในการเดินทางปั่นไปจอดที่ใต้ต้นตาล แต่พอถึงเวลาที่จะปีน กลับปีนต้นตาลที่สูงเสียดฟ้าได้อย่างคล่องแคล่วจนน่าทึ่ง แม้ว่า คุณตาแนว จะมีทายาทสืบทอดอาชีพอยู่หลายคนก็ตาม
คุณตาแนว นักปาดตาล บ้านบางระจัน กล่าวว่า วันนี้ยังปีนไหวอยู่ ถ้าไม่ไปปีนก็กลัวเส้นจะยึด คิดซะว่าได้ออกกำลังกายทุกเช้าและเย็น โดยในช่วงเช้าจะปีนขึ้นเก็บตาลในเวลา 7 โมงเช้า และในช่วงเย็นเวลา 16.00 น. เมื่อได้ตาลมาแล้วก็จะเอามาให้กับกลุ่มญาติที่แบ่งหน้าที่นั่งเฉาะตาล ปอกตาลกัน จากนั้นจะมีแม่ค้ามารับซื้อไปขายที่เพิงร้านค้าริมถนนต่อไป
คุณตาแนว กล่าวอีกว่า ยึดอาชีพขึ้นต้นตาลเพื่อปาดเอาน้ำตาลสดมาจำหน่ายเลี้ยงครอบครัวมาตั้งแต่วัยหนุ่มอายุประมาณ 18 ปี รวมทำอาชีพนี้ก็ 64 ปีแล้ว ปีนขึ้นปีนลงจนชำนาญ สามารถมองต้นตาลออกแบบทะลุปรุโปร่งว่าต้นไหนจะให้น้ำตาลมากหรือน้อย ตัวผู้ ตัวเมีย ช่อไหนดื้อหรือไม่ดื้อ จะนวดงวงตาลอย่างไรให้ได้น้ำตาลออกมาเยอะๆ เรียกว่าเป็นปราชญ์ “นักปาดตาล” เลยก็ว่าได้ เมื่อผู้สื่อข่าวถามว่าคุณตาจะหยุดปีนเมื่อไหร่ คุณตาแนวตอบว่า “เมื่อปีนไม่ไหวแล้วนั่นแหละถึงจะหยุด”
เมื่อถามว่า รายได้จากการขายตาลทุกวันนี้รวมทั้งหมดเท่าไหร่ คุณตาตอบว่า “ได้ผลผลิตมากๆ ก็จะมีรายได้วันละ 1,000 กว่าบาท แค่นี้ก็พอมีพอกิน ไม่ต้องดิ้นรนอะไร ทำไปเหมือนกับได้ออกกำลังกาย เพราะสวนตาลส่วนใหญ่ยกให้ลูกหลานดูแลและถ่ายทอดวิชาไปเกือบหมดแล้ว” และเมื่อถามว่า เคยตกต้นตาลบ้างไหม? คุณตาแนว ตอบว่า “แค่ 3 ครั้งเอง แต่เจ็บไม่มาก แค่เคล็ดขัดยอก ระบม ฟกช้ำนิดหน่อยเอง” แถมทิ้งท้ายอีกว่า “ตาลสดรสชาติดี หอมหวาน ต้องที่ อ.ค่ายบางระจัน จ.สิงห์บุรี แห่งเดียวเท่านั้น”.
